Ik sprong met mijn ogen dicht in het diepe, durf jij ook?

Herken jij dit ook?
✔ “Ik voel dat er meer in het leven zit dan ik eruit haal”

✔ “Ik wil heel graag doen wat ik leuk vind, maar weet niet hoe”
✔ “Er zijn zoveel dingen die moeten waardoor er geen tijd overblijft voor mezelf” 

✔ “Elke dag kom ik moe thuis omdat ik eigenlijk niet doe wat ik ECHT leuk vind”
✔ “Ik zou graag elke dag opnieuw willen opstaan met zin in vandaag i.p.v. leven van weekend naar weekend of van vakantie naar vakantie”

✔ “Ik verlang ernaar om mijn dromen waar te maken maar kan alleen maar redenen bedenken waarom het niet kan”

 

Tot twee jaar geleden zag mijn leven er ook zo uit. Voor de buitenwereld was het als het ideale plaatje. Ik had alles, een vaste baan, een leuk huis, een fijne relatie, lieve kinderen, genoeg geld om rond te komen en lekker op vakantie te kunnen gaan. Maar in plaats van dat ik er blij van werd was ik vooral moe en voelde ik steeds opnieuw dat ik eigenlijk niet deed waar ik blij van werd. Daarover voelde ik me dan weer schuldig omdat ik vond dat ik niet moest zeuren…slecht had ik het namelijk niet. Wat ik allemaal niet meer wilde kon ik precies opnoemen, dat zat continu in mijn hoofd. Maar wat het dan was wat ik wel graag wilde, of hoe ik iets kon veranderen….dat wist ik niet precies.

Ik zat vast in de ratrace en deed eigenlijk alleen maar wat er van me verwacht werd. Of wat ikzelf dacht dat ik moest doen. Naar het werk, ervoor zorgen dat alles bleef draaien, het iedereen naar de zin maken… behalve mezelf.

Mijn eigen dromen en verlangens stopte ik telkens weg omdat ik dacht dat het toch niet kon, ik moest immers alle balletjes in de lucht houden. Ik durfde niet voor mezelf te kiezen.

Totdat ik op een ochtend wakker werd en elke vezel in mijn lichaam NEE zei. Ik kon niet meer, ik wilde niet leven zoals ik toen deed. Natuurlijk heb ik het veel te ver laten komen, ik had al vele keren eerder op het kruispunt gestaan om te kiezen voor mezelf maar krabbelde telkens terug omdat ik dacht dat het niet kon. Totdat ik op die dag letterlijk aankwam op het ‘Point of no return’. Terug kon niet meer, alleen vooruit, opeens zag ik het leven voor me dat ik wilde leven. Mijn hart maakte een sprongetje en ik voelde alle energie terugstromen in mijn lichaam. Ik besloot om mijn dromen te gaan waarmaken. Te gaan doen wat ikzelf echt wilde, waarvan IK blij word. Een sprong in het diepe met mijn ogen dicht, maar hoe lekker voelt het als je vervolgens door het water glijdt en voelt dat je er nog bent, dat je vol energie en geluk kunt zwemmen….! Inmiddels weet ik uit eigen ervaring dat het heerlijk is om los te laten, alles wat zoveel negatieve energie kost gewoon uit te gummen en te focussen op wat mij blij maakt, waar ik energie van krijg. 

Ik koos voor mezelf, doe jij dat ook?